کد مطلب:149853 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:202

ستایش عمر سعد از حسین
3 - عمرسعد دشمن بدخو و دیو سیرت امام حسین بود. ولی در مواضعی زبان به مدح و ثنای آن حضرت گشوده است.

الف: در وقایع روز تاسوعا كه شمر اصرار بر گرفتن بیعت از امام حسین داشت و ابن سعد را تحت فشار این موضوع قرار داده بود، او در پاسخ گفت: ویلك لاقرب الله دارك قبح الله ما قدمت علی لایستسلم والله


حسین ان نفس ابیه لبین جنبیه؛ وای بر تو، خدا نزدیك نكند خانه ی تو - هدف تو - را، ننگ برآنچه كه برای من آوردی - نامه ی ابن زیاد و فرمان تسلیم یا جنگ - والله حسین تسلیم نخواهد شد تحقیقا، و جدا كه روح پدرش را در میان دو پهلو دارد.

ب: در جریان روز عاشورا هم رسیده كه امام حسین، علیه السلام، آمد تا در مقابل سپاه ابن سعد قرار گرفت و نگاه به صفوف آنان می كرد كه گویی سیل است، شروع به خطبه كرد: الحمدالله الذی خلق الدنیا فجعلها دار فناء و زوال... عمر سعد گفت: ویلكم كلموه فانه ابن أبیه والله لو وقف فیكم هكذا یوما جریدا لما انقطع و لما حصر فكلموه...؛ [1] وای بر شما با او سخن بگویید، چرا كه او فرزند پدرش - علی - است، والله كه اگر تا تمام روز همچنان بایستد و مجال بیابد، كلامش بریده نمی شود و ناتوان از خطابه نخواهد شد، پس با او تكلم كنید.

اینجا عمر سعد از توان و قدرت منطق و بیان امام حسین سخن می گوید و تصریح می كند كه یك روز كامل هم اگر به همین حال بماند، ادامه سخن می دهد و او فرزند علی بن ابی طالب است.



[1] مجلسي، محمدباقر؛ بحارالأنوار، ج 45، ص 6 و 5، يوم جريد يعني؛ يك روز تمام.